Fundusz im. prof. Aliny Brodzkiej-Wald

X edycja 

W X edycji konkursu im. Inki Brodzkiej-Wald zostały nagrodzone cztery prace doktorskie, a dwie otrzymały wyróżnienie.

Pierwszą Nagrodę otrzymała doktor Iza Mrzygłód za pracę „Uniwersytety w cieniu kryzysu. Radykalizacja polityczna studentów Uniwersytetów Warszawskiego i Wiedeńskiego w okresie międzywojennym”. Doktorat powstał na Wydziale Nauk o Kulturze i Sztuce, Uniwersytet Warszawski; promotorem był prof. dr hab. Włodzimierz Borodziej.

Drugą Nagrodę zdobyła rozprawa doktor Aleksandry Kil-Matlak „Od humanistyki cyfrowej do analogowej. Fiszki jako aparat poznania humanistycznego”. Praca została napisana na Wydziale Nauk Historycznych i Pedagogicznych Uniwersytetu Wrocławskiego. Jej promotorem była prof. dr hab. Dorota Wolska.

Drugą Nagrodę ex aequo otrzymała doktor Daria Nowicka z Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu za pracę „Konstelacje Andrzeja Wróblewskiego: archiwum, imaginarium, recepcja”. Jej promotorem była prof. dr hab. Katarzyna Kuczyńska-Koschany.

Trzecią Nagrodę otrzymał doktor Bartosz Swoboda z Uniwersytetu Opolskiego za pracę „Od doświadczenia estetycznego do doświadczenia języka. Ekfraza w polskiej literaturze modernistycznej”; promotorem pracy była prof. dr hab. Irena Jokiel.

Kapituła konkursu im. Inki Brodzkiej-Wald przyznała również dwa wyróżnienia.

Wyróżnienie otrzymała doktor Agnieszka Witkowska-Krych za pracę „Dziecko wobec zagłady. Instytucjonalna opieka nad sierotami w getcie warszawskim”. Rozprawa doktorska powstała na Uniwersytecie Warszawskim na Wydziale Polonistyki. Promotorem pracy była prof. dr hab. Maria Małgorzata Szpakowska.

Wyróżnienie otrzymała również doktor Agnieszka Muchacka-Cymerman za pracę  „Profesjonalny rozwój nauczyciela. Psychopedagogiczne studium porównawcze”. Jej promotorem była prof. dr hab. Mirosława Nowak-Dziemianowicz.

Alina Brodzka-Wald pozostaje jednym z najbardziej rozpoznawalnych historyków i teoretyków literatury. Ta rodowita warszawianka urodziła się 11 listopada 1929 roku w rodzinie inteligenckiej pochodzenia żydowskiego. W Warszawie ukończyła szkołę powszechną, tajne komplety gimnazjalne. Razem z bratem i rodzicami udało jej się przetrwać okupację. Po zakończeniu wojny kontynuowała naukę w liceum w Łodzi, potem na polonistyce Uniwersytetu Łódzkiego. W 1949 roku opublikowała w „Polonistyce” pierwszy artykuł.  Rok później wróciła do rodzinnego miasta i rozpoczęła pracę
w Instytucie Badań Literackich PAN, z którym była związana do końca życia, pełniąc funkcje formalne i nieformalne. W 1952 roku uzyskała magisterium, w 1960 - doktorat w dziedzinie nauk humanistycznych, a w 1966 - stopień doktora  habilitowanego. W 1989 roku została profesorem zwyczajnym. Alina Brodzka-Wald wypromowała liczne grono doktorów, kierowała wieloma przedsięwzięciami badawczymi. Jak wspominają Jej uczniowie, przyjaciele i współpracownicy, była osobą o wielkiej erudycji i niewiarygodnym wyczuciu cudzej indywidualności - ukształtowała wielu badaczy, historyków, krytyków średniego i młodego pokolenia. Laureaci i finaliści Olimpiady Polonistycznej, doktoranci i przyjaciele, współpracownicy i młodzi badacze zawsze mogli liczyć na pomoc i radę Inki. Pomagała w rozwiązywaniu spraw zawodowych i życiowych. Jako jurorka programu stypendialnego POLITYKI "Zostańcie z nami!" od samego początku jego istnienia - wskazywała do nagród naukowych najzdolniejszych młodych języko- i literaturoznawców, okazując im także prywatnie swoje zainteresowanie i życzliwość.